زمانی که حکومتها از قدرت خود برای کنترل و خاموش کردن مردم استفاده میکنند، چیزی بنیادی را از دست میدهند: اقتدار اخلاقیشان. این همان نکتهای است که در قلب استدلال تاریخنگار، «تیموتی اسنایدر»، دربارهی آزادی نهفته است. او توضیح میدهد که قدرت واقعی نباید برای سلطه بر دیگران به کار رود، بلکه باید در خدمت احترام و پاسداری از کرامت انسانها باشد. آزادی حقیقی زمانی معنا دارد که انسانها یکدیگر را به عنوان موجوداتی با ارزش برابر بشناسند و بپذیرند.
وضعیت زنان بهائی در ایران، نقطهی مقابل این درک از آزادی است. این زنان که بسیاری از آنان در زمینههای آموزش، فعالیتهای اجتماعی و خدمت صلحآمیز فعالاند، تنها به دلیل باورهای دینی و تعهدشان به خدمت به دیگران زندانی شدهاند. زندانیکردن آنان نشانهی قدرت حکومت نیست، بلکه گواهی است بر ترس و ضعف اخلاقی آن. در مقابل، همین زنان بهائی حتی در زندان با شجاعت، وقار و صداقت به زندگی خود ادامه میدهند. نیروی آنان از ایمانشان و از تعهد عمیقشان به خدمت به نوع انسان سرچشمه میگیرد.
این نگرش بازتابی است از پیام بیتالعدل اعظم به مردم ایران در سال ۲۰۱۳، پیامی که خواستار درکی نو از مفهوم قدرت است—قدرتی رها از سلطهجویی و مبتنی بر وحدت، همکاری و عدالت. سرگذشت این زنان به ما یادآوری میکند که قدرت واقعی در کنترل و اجبار نیست؛ بلکه در ایستادگی بر حقیقت، در دیدن برابری دیگران، و در تلاش مشترک برای ساختن آیندهای بهتر نهفته است.
... تمسّکشان به یک فرایند یادگیری که با الهام از اصل یگانگی سعی در درک عمیقتری از ماهیّت مجموعهای نوین از روابط بین فرد، جامعه و مؤسّسات دارد؛ اعتقادشان به اینکه مفهوم جدیدی از قدرت — فارغ از حسّ سلطهجویی و گرایشهای ملازم آن مانند رقابت، مجادله، تفرقهجویی و تفوّقطلبی — زیربنای این مجموعۀ روابط مطلوب است...
https://payamha-iran.org/
.png)
.png)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر